środa, 3 września 2014

Słowniczek: Gabions - kosze szańcowe


Kosze szańcowe, zwane również z włoska gabionami (wł. gabbione - duża klatka), to cylindry, plecione z giętkich witek, najczęściej wierzbowych. Gabiony wypełnione ziemią, to bardzo ważny element polowych fortyfikacji z czasów Wojny Secesyjnej.

Jak podaje książka "Fortyfikacja Polowa" Kazimierza Biesiekierskiego z roku 1922:
Dla plecenia koszy szańcowych wyznacza się partje po 2-ch ludzi, zaopatrzonych w nóż do faszyny, młotek drewniany, sznurek długości 0.25 m. (promień kosza), obcęgi i nożyce do cięcia drutu.
Na początku roboty zakreśla się na ziemi koło o promieniu 0,25 m. i wbija się na obwodzie jego w równych odległościach 7 kołków. Każdy z robotników bierze duże witki, zakłada je grubszemi końcami do wewnątrz za kołek i oplata w ten sposób, by dwie sąsiednie witki wzajemnie obejmowały każdy kołek, przy­czem między kołkami przeplata się jedną witkę dokoła drugiej.
Wszelkie wystające na zewnątrz końce należy obciąć, wy­stające na wewnątrz można zostawić. O ile witka się kończy, okręca się jej cienki koniec dokoła grubszego nowej witki. Dwóch ludzi może wypleść 1 kosz w przeciągu 45 min.



Na poniższej ilustracji widzimy jankeskich żołnierzy robiących kosze pod Petersburgiem w 1864 roku

Dwa kolejne zbliżenia pokazują żołnierzy z ukończonymi koszami szańcowymi:


Kolejne zbliżenie pokazuje dwóch żołnierzy transportujących kosze na miejsce przeznaczenia gdzie zostaną napełnione ziemią:

Liczne zdjęcia z Wojny Secesyjnej pokazują jak imponujące potrafiły być fortyfikacje polowe wzniesione przy użyciu koszy szańcowych.


Kosze szańcowe bardzo dobrze chroniły żołnierzy przed pociskami karabinowymi i odłamkami pocisków artyleryjskich.

Również i dzisiaj używa gabionów, tyle że plecionych z metalowej siatki, gdyż dają lepsze zabezpieczenie niż worki z piaskiem.


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz